To the Pancake Rocks of Punakaiki
Door: Jitze Bosma
Blijf op de hoogte en volg jitze en anita
25 December 2014 | Nieuw Zeeland, Punakaiki
Ik moest nog even denken aan een verhaal uit de Maoritanga ( Maoricultuur ) nl. het verhaal van de Maori’s over de betoverende schoonheid van het natuurgebied in the Doubtfull Sound. In het kort komt het erop neer dat áls de natuur zó overweldigend mooi is moet er wel iets tegenover staan om de pracht hiervan ( voor de mens m.n. ) te relativeren en/om de balans in de natuur te waarborgen. Toen is natuurlijk de sandfly uitgevonden. Wat een verschrikkelijk irritant beest… Vannacht regelmatig wakker geworden van de jeuk en de beten van deze kleine zwarte beestjes. Dekens en kleding bieden onvoldoende bescherming. Ook het flesje OFF helpt nagenoeg niet. De naam van dit middeltje gaf mij al niet veel vertrouwen….. Vanmorgen de opbrengst met Anita bewonderd. Niet best …
Zelfs Anita hield het niet meer uit. Vanmorgen de computer aangezet met Kerstliedjes en onze ontbijttafel gedekt. Ondertussen wat foto’s van het huisje, het strand en mijn keukenprinses gemaakt. Dat was binnen enkele tellen geregeld. Straks nog - samen - buiten een foto maken bij de Pohutukawa ( = Christmastree ) en Fenna en Jelle appen. Anita had vanmorgen al een berichtje van Fenna ontvangen. Aangezien zij een sim-kaartje van Nieuw-Zeeland op het vliegveld van Christchurch in haar telefoon heeft laten zetten, krijgt zij op de meest desolate plekken op deze aarde ( soms ) nog een berichtje door. Mijn telefoon is zo dood als een pier. De dagelijkse verslagen bereid ik hier ( op mijn laptop ) voor in Words, zodat ik deze in “ de bewoonde wereld “ kan kopiëren/ plakken én in mijn Bloq met reisverslagen kan zetten.
Naast een uitgebreide strandwandeling voor ons huisje op het strand staat eerste Kerstdag in het teken van een bezoek aan Punakaiki. Hier is in dit imposante landschap zijn in de loop der honderd-duizenden jaren ( tussen de rotsformaties ) stroken kalksteen weggeslepen , waardoor de gelaagde formaties van de zgn. Pancake Rocks zijn ontstaan.
Onder deze rotsformaties zijn holtes ontstaan die - gevuld met koolzuurhoudend regenwater - regelmatig exploderen. Onder druk van het met geweld binnendringende zoute zeewater worden wolken wit stuifwater door verschillende spuitgaten omhoog gespoten. Daarnaast is er een pad; de Truman Track die naar een imposante grot leidt : de ballroom overhang. Het zal mij benieuwen ….
Slechts een klein half uurtje scheidde ons - met de auto via Highway 6 - van de Pancake Rocks. Onvoorstelbaar maar bij de ingang kwamen toevallig Nic Jan en Yvonne naar buiten lopen. Zij hadden het natuurverschijnsel al bekeken. Eerst maar even bijgekletst en koffie en thee gedronken. Een KIWI-achtige loopvogel gespot, de Wecka zo bleek later. Daarna afgedaald naar de Pancake Rocks. Jammer genoeg was het stralend mooi weer ( ca. 24 graden ), een strakblauwe zee en een matig windje; niet dejuiste ingrediënten om spuitende fonteinen te kunnen waarnemen.
Adembenemende grillig - in laagjes opgebouwde rotsformaties – in hun eeuwige strijd met de beukende oceaan. Een strijd die ze langzamerhand moeten opgeven; zo bleek óók uit de informatiebordjes. Met Nic Jan en Yvonne afgesproken dat ze na hun trip nog even langs zouden komen om te genieten van het spectaculaire uitzicht. We waren nog geen tien minuten in onze “ Bach on the Beach ” of er werd aan de deur geklopt. Op het buitenterras gezeten en genoten van het prachtige uitzicht. Diverse foto’s gemaakt – óók in Kerstoutfit – en filmpjes geschoten. Na hun afscheid een strandwandeling met Anita gemaakt en een prachtige parelmoerachtige Paua – schelp gevonden.
Zelf daarna nog ruim een uur over het strand nabij onze lodge gezwalkt en me verbaasd over de miljoenen mosselen en mosselzaadjes op de rotsen voor ons huisje. Heerlijk gedoucht en daarna met Anita overheerlijke spaghetti gegeten. Vanavond op tijd pakken want morgen hebben we een rit van ongeveer 7 uur voor de boeg. ’s Morgens op tijd vertrekken en via Highway 7 dwars over het gebergte van de Westkust naar Kaikoura aan de Oostkust. Gelukkig blijven we daar drie dagen en zijn dáár geen SANDFLIES.
Veel liefs van Jitze en Anita
Zelfs Anita hield het niet meer uit. Vanmorgen de computer aangezet met Kerstliedjes en onze ontbijttafel gedekt. Ondertussen wat foto’s van het huisje, het strand en mijn keukenprinses gemaakt. Dat was binnen enkele tellen geregeld. Straks nog - samen - buiten een foto maken bij de Pohutukawa ( = Christmastree ) en Fenna en Jelle appen. Anita had vanmorgen al een berichtje van Fenna ontvangen. Aangezien zij een sim-kaartje van Nieuw-Zeeland op het vliegveld van Christchurch in haar telefoon heeft laten zetten, krijgt zij op de meest desolate plekken op deze aarde ( soms ) nog een berichtje door. Mijn telefoon is zo dood als een pier. De dagelijkse verslagen bereid ik hier ( op mijn laptop ) voor in Words, zodat ik deze in “ de bewoonde wereld “ kan kopiëren/ plakken én in mijn Bloq met reisverslagen kan zetten.
Naast een uitgebreide strandwandeling voor ons huisje op het strand staat eerste Kerstdag in het teken van een bezoek aan Punakaiki. Hier is in dit imposante landschap zijn in de loop der honderd-duizenden jaren ( tussen de rotsformaties ) stroken kalksteen weggeslepen , waardoor de gelaagde formaties van de zgn. Pancake Rocks zijn ontstaan.
Onder deze rotsformaties zijn holtes ontstaan die - gevuld met koolzuurhoudend regenwater - regelmatig exploderen. Onder druk van het met geweld binnendringende zoute zeewater worden wolken wit stuifwater door verschillende spuitgaten omhoog gespoten. Daarnaast is er een pad; de Truman Track die naar een imposante grot leidt : de ballroom overhang. Het zal mij benieuwen ….
Slechts een klein half uurtje scheidde ons - met de auto via Highway 6 - van de Pancake Rocks. Onvoorstelbaar maar bij de ingang kwamen toevallig Nic Jan en Yvonne naar buiten lopen. Zij hadden het natuurverschijnsel al bekeken. Eerst maar even bijgekletst en koffie en thee gedronken. Een KIWI-achtige loopvogel gespot, de Wecka zo bleek later. Daarna afgedaald naar de Pancake Rocks. Jammer genoeg was het stralend mooi weer ( ca. 24 graden ), een strakblauwe zee en een matig windje; niet dejuiste ingrediënten om spuitende fonteinen te kunnen waarnemen.
Adembenemende grillig - in laagjes opgebouwde rotsformaties – in hun eeuwige strijd met de beukende oceaan. Een strijd die ze langzamerhand moeten opgeven; zo bleek óók uit de informatiebordjes. Met Nic Jan en Yvonne afgesproken dat ze na hun trip nog even langs zouden komen om te genieten van het spectaculaire uitzicht. We waren nog geen tien minuten in onze “ Bach on the Beach ” of er werd aan de deur geklopt. Op het buitenterras gezeten en genoten van het prachtige uitzicht. Diverse foto’s gemaakt – óók in Kerstoutfit – en filmpjes geschoten. Na hun afscheid een strandwandeling met Anita gemaakt en een prachtige parelmoerachtige Paua – schelp gevonden.
Zelf daarna nog ruim een uur over het strand nabij onze lodge gezwalkt en me verbaasd over de miljoenen mosselen en mosselzaadjes op de rotsen voor ons huisje. Heerlijk gedoucht en daarna met Anita overheerlijke spaghetti gegeten. Vanavond op tijd pakken want morgen hebben we een rit van ongeveer 7 uur voor de boeg. ’s Morgens op tijd vertrekken en via Highway 7 dwars over het gebergte van de Westkust naar Kaikoura aan de Oostkust. Gelukkig blijven we daar drie dagen en zijn dáár geen SANDFLIES.
Veel liefs van Jitze en Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
