Werelds..... was het

Werelds………was het.
Vanmorgen een schraal ontbijtje genuttigd. We hadden samen nog één bolletje en hebben die - getoast en al - met onze laatste sinaasappeljam én de laatste originele plunjer-koffie weggewerkt. Daarna afscheid genomen van Dave ( de Ierse eigenaar ) en zijn vrouw. Complimenten gegeven aan Dave wat betreft de geweldig onderhouden Loft die we mochten lenen vier dagen lang. Schitterende plek, midden in het oerwoud helemaal voor jezelf ( én verf van de bewoonde wereld ). Is ook wel eens lekker……… afgesneden van alle ellende, stress en hectiek van alledag. De ferry genomen die ons van “ The Bay of Islands “ terugbracht op “ het vasteland “ van Northland. Via de enige Noord-Zuid verbinding op het Noorder-eiland naar Wangerei gereden. Regelmatig werden we gedwongen om onze snelheid aan te passen en niet harder dan 30 kilometer per uur te rijden, omdat hier m.n. zware met boomstammen beladen vrachtwagen de heuvels slecht konden opklimmen of een hééél smal bruggetje ( over een al dan niet drooggevallen plaatselijk riviertje ) de snelheid behoorlijk drukte. Op sommige plaatsen bestaat de mogelijkheid om in te halen. Dan wordt de tweebaanweg voor een beperkte afstand uitgebreid met een tijdelijke inhaalstrook. Vaak blijkt die dan net te kort om de zwaargewichten allemaal te passeren. “ Take your time “ in New Zealand……. Dit land is niet gemaakt om je vlot over “ the road “ te verplaatsen. In Nieuw Zeeland is het heel normaal dat je je door de lucht verplaatst. Overal zie je kleine propellervliegtuigjes (veelal Tigermoths ) , helikopters in alle kleuren, soorten en maten en elke middelgrote stad heeft zijn eigen vliegveld/luchthaven.
Om half drie ongeveer hadden we de kleine driehonderd kilometer vanauit “The Bay of Islands “ overbrugd ( letterlijk en figuurlijk ) want Auckland is alleen via allerlei smalle bruggen ( met hele smalle vierbaanswegen ) te bereiken. In het centrum van Auckland vertoeven we momenteel in een ( wederom ) zeer luxe hotel ( Sebel ) ; direct aan de haven ..... Hier liggen o.a. de verschillende Nieuw-Zeelandse zeiljachten ( catamarans ) van de races tegen Amerika om de Worldcup. Vanmiddag met Anita de stad verkend en met de lift de wereldberoemde "SkyTower" beklommen. ( te zien op Oudejaarsavond als eerste stad waar het vuurwerk wordt afgestoken ) Enorm genoten van het panoramisch uitzicht en de heldhaftige mafketels(!?) die ervan afspringen. ( en de ramen voorbij suizen op meer dan 220 meter hoogte ). Aangezien Anita in het restaurant van de SKY-toren ( op 220 mtr hoogte ) nogmaals de wc wilde onderzoeken, hebben we de trip naar boven ( gratis ) herhaald. Daarna heerlijk gegeten en via de witte loopbrug ( Te Wero Bridge ) bij het Maritiem Museum in de haven bij het Viaduct Basin naar het achterliggende schiereiland gelopen. Daar waren duizenden mensen verzameld omdat hier de premiére van één of andere film werd gehouden. Verder is dit gebied een bij voorbaat uitstekende gelegenheid om te eten en te shoppen ( en je laatste uren in Nieuw Zeeland te vermaken ... ) Tientallen marktkramen en eetgelegenheden en volop reuring in dit bedrijvige havengebied. In de hotelkamer genoten van de overdadige luxe en tegen middernacht gaan slapen. ’s Morgens na het ontbijt de Tom Tom gepakt en Airport Auckland gezocht. Het tóch beperkte geheugen van dit apparaat wist alleen een Airport Road voor ons te vinden. De gemakzucht wint het de laatste dagen van de precisie, want de techniek laat je niet zo gauw in de steek. …. Nadat we de stad uit waren gemanouvreerd ( wat niet zó raar is als je op weg bent naar een vliegveld ) kregen we al snel het vermoeden dat onze vriend Tom Tom ons weer eens had verrast. Ergens ten zuiden van Auckland had meneer een vliegveld opgespoord en wilde ons daar naartoe dirigeren. Binnen een kwartier zaten we nu wel op de goede route naar het vliegveld ( ten zuid-oosten van de stad ). Een provinciale tweebaansweg leidde ons richting de nationale luchthaven ( en weer gingen er diverse lampjes bij ons branden ). Tóch bleek dit de juiste weg te zijn. Na nog een kwartiertje stoplichten rijden, kwamen we eindelijk op de luchthaven. Vlot de auto ingeleverd en ruim op tijd om in te checken. Op het ticket stond niet een Boeing maar de allernieuwste Airbus vermeld. Na bijna 11 uur gezeten te hebben in deze 80 meter lange vogel , zijn we eindelijk in Singapore beland. Hier mogen we vijf uur bijkomen van de vlucht en ons opmaken voor de komende veertien uur. Morgenochtend rond de klok van 7 uur zijn we weer op Schiphol....... en daarmee beëindigen we onze wereldreis en ik mijn wereld ( ? ) verslag. Morgen is het open huis. Er komen talloze vrienden en bekenden langs, dus ik zal de komende vlucht proberen te slapen . Voor de laatste keer de groetjes en tot morgen. Jitze en Anita