Zeeleeuwen spotten op het schiereiland van Kaikour

Eerst een ontbijtje in onze Lodge: Seaview en om een uur of tien naar het schiereiland van Kaikoura gereden. Op de parkeerplaats even de enorme varieteit aan campers bekeken die hier worden gebruikt. De kleinere ( veelal Fiat of Volkswagen ) busjes van Apollo, de enorme Keka’s en de zeer comfortabele “ mobel homes “ van Maui. Na een kort bezoek aan het openbaar toilet ( wat een uitvinding hier ) de enorme steile helling naar de top van de klifkust begonnen. Van daaruit een flinke wandeling ( ruim drie uur ) over de heuvels van het schiereiland gelopen langs zeeleeuwenkolonies, meeuwen, titi’s en albatrossen.
De voor de kust levende zeeleeuwen zijn in Nieuw Zeeland bekend als Fur Seals en sinds 1894 worden ze daadwerkelijk beschermd. Daarvoor werden zeeleeuwen door Maori’s - hier op het schiereiland – vnl. als voedsel gebruikt. Er leven momenteel in Nieuw Zeeland zo’n 100.000 zeeleeuwen kekeno ( Maori’s voor zeeleeuwen ) . De zee voor de kust is zeer gevarieerd. Allerlei kleuren blauw en bruin wisselen elkaar af met daartussen de oprijzende grillige krijtwitte rotsen en daartussen het bruine losdrijvende kelp. Een zeer apart gebeid kun je wel stellen. De Maori’s naam voor de zee van Kaikoura is Te tai o Marukura ( de zee van Marukua ). Marukura was de zeegod van de Maori’s die de riffen en slenken voor de kust van het schiereiland zo mooi en vruchtbaar heeft gemaakt, waardoor een enorme hoeveelheid zeedieren zich tot dit gebied voelden aangetrokken.
Volgens de overleveringen van de Maori’s is Nieuw Zeeland als volgt ontstaan. Maui was een halfgod van de Maori die op een enorme vis met zijn kano hier strandde. De vis werd Te ika a Maui ( het Noordereiland ) genoemd en zijn kano werd Te Waka a Maui ( het Zuidereiland ) en de zitting van zijn kano werd Te Taumanu o te Waka a Maui beter bekend als het schiereiland van Kaikoura.
Na anderhalf uur door voormalig Maori-gebied gewandeld te hebben kwam we bij een klifkust, waar op borden stond aangegeven dat – beneden aan de kust een enorme kolonie albatrossen zou broeden. Goed alle instructies en waarschuwingen gelezen, onderweg prachtige foto’s van gele rotsplanten gemaakt , en na een klein half uurtje bereikten we de kolonie. Tijdens ons Whale – watch avontuur gelukkig enkele albatrossen op zee gezien, want deze kolonie was helemaal verlaten. Overal schreeuwende en krijsende meeuwen, een broedend stelletje stampende scholeksters op het strand, maar geen albatros te zien. Ietwat teleurgesteld gingen we terug. Eerst een enorme klim om weer bovenop het klif te geraken en daarna nog ruim anderhalf uur terug naar de auto. Door de enorme mobil homes van Maui was onze huurauto helemaal uit het zicht verdwenen.
Onder het voorruit van de auto zat een foldertje van ’s werelds most famous Seafood BBQ ; alom geprezen en gewaardeerd ; zélfs vermeld in Lonely Planet . Aangezien het lunchtijd was, hebben we deze lokale onderneming in zeevoedsel ( met een overheerlijk maaltje zalm en gebakken vis ) maar gesponsord. Het deed ons een beetje denken aan onze vakantie in Schotland zo’n tien jaar geleden . Daar zijn we ooit naar een ( wereldberoemd ?!) Fish and chips-tentje geweest in een onooglijk maar pittoresk baaitje, omdat dit tentje vermeld stond in het ANWB-blad “de Kampioen “.
Kortom: heerlijk gegeten en daarna met de auto naar en door het winkelcentrum(pje) van Kaikoura gereden. Eerst even tanken en daarna door naar een andere zeeleeuwenkolonie zo’n tien kilometer ten noorden van onze Lodge in Ohau Point.
Nau Mai Haere Mai staat er in Maori om ons hier te verwelkomen. Op de rosten spelen tientallen jonge zeeleeuwen en klimmen en klauteren ( veelal onbeholpen ) over de uitstekende rotsen op zoek naar hun moeder. Aan de andere zijde van de weg ligt – diep verscholen in het subtropisch regenwoud - een schitterende waterval met een beekje wat in zee ( bij de zeeleeuwen ) uitmondt. Regelmatig gaan de jonkies op pad - door het beekje - naar de waterval om daar met elkaar te spelen. De ouders blijven bij het strand, want er is geen oppas nodig. Onze hostess vertelde gister al dat de kleintjes in de zomer vaker bij de rotsen en de zee doorbrengen. Jammer genoeg had ze gelijk: een prachtig watervalletje lag prachtig verscholen in het woud. Alleen geen jonge zeeleeuwtjes ge zien. Daarom mijn eigen zeeleeuwtje maar gefotografeerd en ( in de namiddag ) naar huis gereden. Vanavond afgesproken met Nic -Jan en Yvonne en met Steven en Amanda om bij de plaatselijke Italiaan te gaan eten én natuurlijk alle avonturen uit te wisselen.
Zij hebben vandaag hun Whale Watch avontuur gedaan. Zal mij benieuwen……..
Opnieuw groetjes van Jitze en Anita.