An experience like this

De laatste dag in ons knusse kunsthotel. Gisteravond nog in het centrum – in Cubastraat achter het hotel – uit eten geweest. Lekker buiten op het terras, want die vind je bijna alleen maar in deze straat. Aangezien we de laatste tijd best veel gegeten zouden we het vanavond rustig aan doen. Fishfingers en salade met home-made fries. De prijs deed vermoeden dat de porties wel zouden zijn aangepast. Ongelooflijk. De ober kwam eerst met de zelfgemaakte patatjes. Nog nooit zulke grote, dikke en ( vooral ) zware patatten gegeten. Daarnaast lagen in een aparte schaal per persoon 8 gigantische fish-fingers voorzien van salades en verschillende sausjes. Maar flink de tijd genomen om alles zo goed mogelijk weg te werken en tegen middernacht ( na enkele biertjes en wijntjes ) via de zij-ingang terug naar het hotel geslopen. ’s Morgens vroeg terug naar Cubastraat gewandeld om een ontbijtje te scoren. Anita wilde eindelijk wel eens sla, komkommer etc. Bij de Underground een bacquette met sla, tomaat, bacon etc. besteld.
Daarna de spullen ingeladen en door de tunnel bij Mount Victoria ( die de stad gedeeltelijk scheidt ) naar het schiereiland Miramar gereden waar in de WEKA-cave een expositie van de deelnemende Orcs uit Lords of the rings: The Battle of the Five Armies te zien zou zijn. In de tuin vóór de grot waar de expositie wordt gehouden, houden drie enorme domme aardtrollen de bezoekers met hun onvriendelijke, spottende blik in de gaten. Overal wordt gefotografeerd en/of selfies genomen. Prachtige creaties zijn het, die met hun imposante gestaltes de aandacht van de vele enthousiaste trekken.
Vlak na de entree zit - links bij de ingang- Smeagel, die een vis met zijn lekkere gebitje wil verorberen. Overal zijn spulletjes te bewonderen die met de laatste film te maken heeft. Boeken, posters, munten, pennen, kaarten, beeldjes in allerlei soorten en maten. Teveel om op te noemen. Helaas voor ons zijn alle tours volgeboekt. In Nieuw-Zeeland willen instanties geplande activiteiten; zoals rondleidingen, boottochten, excursies nl allemaal van tevoren geregeld hebben. Even ad hoc ( zonder iets te bespreken ) organiseren is hier niet de gewoonte. Achterin nog enkele foto’s gemaakt van ongelooflijk griezelige orcs.
Daarna – speciaal om alle beelden van Lord of the rings compleet te hebben – nog even naar de luchthaven in Wellington gereden. Hier zouden nog enorme beelden te zien zijn van Smaug en Smeagel. En, inderdaad, na een kwartiertje rijden arriveerden we op de luchthaven en hadden al snel In de aankomsthal - in de onmiddellijke omgeving van Gandalf de wijze tovenaar – Smeagel gevonden. Ook hij hing hoog aan het plafond, metersgroot, in een duikvlucht ( met uitgestrekte armen en grote blauwe hongerige ogen ) achter een aantal enorme vissen aan. Geweldig hoe ze dit hebben gemaakt. Een paar dagen geleden, na onze aankomst op Wellington ( op Nieuwjaardag ) helemaal niet gezien. Daarna naar beneden gerend om te kijken of we Smaug konden vinden. Even voorbij de auto verhuur van Europe-car ( waar we een aantal dagen eerder ook al waren geweest ), lag ( in een nis weliswaar ) het enorme rode hoofd van Smaug tussen de rotsen te waken over zijn bezit. Als je té dicht bij hem kwam ging zijn slapende oog steeds verder open en volgde hij je gedragingen… Geweldig stukje p.r. voor Nieuw-Zeeland zélf, de medewerkers en alle inspanningen die zijn gedaan om deze film tot zo’n succes te maken. En natuurlijk …… een enorm hartelijk ont-vangst op deze luchthaven. Na álle orcs en hobbits nu op weg naar Kapiti-eiland (spreek uit: Kepptie-island ) waar we om half drie de boot zullen nemen.
Ruim op tijd ( met nog acht anderen ) behoren we tot de gelukkigen die een bezoek en overnachting op Kapiti-eiland mogen meemaken. To see New Zealand rarest KIWI behoren we tot één van de weinige gelukkigen. In Nieuw Zeeland komen nog slechts een paar soorten kiwi’s voor. De drie bekendste zijn : de grote bruine kiwi, the Rowi , the little spotted Kiwi en the big spotted kiwi. Op Kapiti-eiland komen ca. 1600 kleine kiwi’s voor. Daarnaast nog ongeveer 40 van de grotere soortgenoten, maar die worden zelden waargenomen.
Be nature inspired in Kapiti-island one of New Zealands most precious nature reserves. Care fot the land, care for the people and go forward ( Manaaki whenua, Manaaki tangaata, haere whakamua ).
Na een grondige inspectie( in Paraparaumu-beach ) van álle tassen en koffers, mochten we uiteindelijk aan boord van de Kapiti-ferry. Boven op een trailer werden we door een tractor de woelige zee in gereden. Vanwege het beschermde karakter zijn er geen aanlegsteigers etc. om vooral indringers te weren. Na een zeer woeste tocht van een half uurtje werden we in de baai van het eiland gedropt. Terwijl de boot in de golven stampte, probeerden wij met onze koffers in de hand etc. een nat pak te voorkomen. Eenmaal voet aan wal hadden we een geweldig uitzicht over het resort met prachtige Christmastrees. Over een grindpad werden we naar een huis met prachtig uitzicht over de baai geleid. Hier kregen we instructies over wat allemaal wel/niet werd toegestaan. Vuur was in ieder geval nergens toegestaan en alle deuren moest je direct achter je sluiten, vanwege de enorme hoeveelheid hongerige Weka’s ( eendachtige loopvogels ). Etenswaren mochten buiten niet genuttigd worden, vanwege de eveneens hongerige Kaka’s * die rond dit verblijf zich ophielden. ( * felgekleurde papegaaien; familie van die andere kleine bandiet die we in het hooggebergte hebben gezien: de Kea ) . Van Menaaki ( half Maori ) een hartverwarmende, maar ook ludieke uiteenzetting gekregen van alle vogels die op het eiland voorkomen. Daarna een rondwandeling over de toegankelijke paden over het eiland met Anita gemaakt . Allerlei vogels geheel en gedeeltelijk gespot en proberen te fotograferen. Na een geweldig uitgebreid maal ( met vissoep, Paua-schelpen, zoete aardappelen, vis, broccoli, worteltjes werden we voor tienen al gewaarschuwd dat er een Kiwi op het terrein rond het huis was gesignaleerd. Kiwi’s zijn in het donker in het bos op zoek naar wurmpjes en insecten. Daarbij maken ze best veel herrie met het vertrappen van takjes op de grond en snuffelen en snuiven als een varken. Met een infra-rode-lamp hadden we al snel de eerste kiwi gespot. Om te laten merken aan andere( vooral mannelijke ) Kiwi’s dat het zijn eigen territorium is, maakt hij keiharde trilgeluiden. Wij stonden nog geen twee meter van hem vandaan, toen hij ( daadwerkelijk ) zijn snavel opentrok. Wow….. wat een herrie ! Met zijn grote konijnenpoten vluchtte hij over het zandpad naar een ander stuk bos. Kiwi’s hebben een gebied van minimaal twee voetbalvelden groot, dus wij waren genoodzaakt om verderop in het bos andere kiwi’s te spotten. Na geruisloos minimaal drie kwartier door het bos gelopen te hebben, hadden wij daadwerkelijk nog drie verschillende kiwi’s gespot. Sommige kiwi’s worden hier al tientallen jaren gevolgd; ze kunnen nl. ouder dan 50 jaar worden (! ) Ze leggen de grootste eieren van alle vogels en doen er 80 dagen over om ze uit te broeden. Om twaalf uur ongeveer werdonzeexpeditie beëindigd en moe, maar voldaan gingen we slapen in onze barak met stapelbedden. Na een uitstekend ontbijt ( scrambles eggs, tomatoes, bacon etc ) werden we om half tien door onze speedboot opgepikt. Vandaag staat een tocht van bijna vier uur het programma. Naa een uur door de weilanden gereden te hebben, kwamen daadwerkelijk lieftallige groene heuveltjes; the shires uit de film. Na nog een uurtje doemde opeens uit het niets Mount Doom op. Hier zitten we nu – aan de voet van die enorme berg - in het Nationale Park van het Noorder-eiland. We hebben weer heel veel beleefd, onwijs genoten en morgen gaat onze zoektocht gewoon verder. Veel liefs van Jitze en Anita.