No Wai Fai in this Bay
Door: Jitze Bosma
Blijf op de hoogte en volg jitze en anita
13 Januari 2015 | Nieuw Zeeland, Northland
Na een uitgebreid ontbijtje vanmorgen op ons eigen verhoogde terras , hebben we verschillende baaitjes van dit enorme eilandenrijk in “The Bay of Islands” bezocht. In het eerste baaitje, aan weerszijden omgeven door prachtige begroeide rotsen met grillig uitgeslepen grotten, hebben we allerlei tropische schelpen verzameld. De bekendste en beroemdste schelp in Nieuw -Zeeland is de Paua schelp. Hiervan had ik al een prachtig exemplaaar bij onze Lodge: Batch on the Beach op het strand ( nog op het Zuidereiland ) gevonden. In de winkel moet je gemiddeld tussen de 18 en 25 dollar voor deze parelmoerkleurige iriserende schelp betalen. Ze zijn erg gewild en daarom worden ze de laatste decennia flink beschermd. De schelp wordt vooral gebruikt voor hangers en oorbellen, maar ook voor het inleggen van traditioneel ( Maori ) houtsnijwerk. Helaas hebben we geen Paua’s gevonden; wel andere hele mooie parelmoerkleurige schelpen. Na deze zoektocht zijn we naar de Oke-Bay vertrokken. Ook hier waren we nagenoeg alleen. Dat vonden wij Oke. Heerlijk liggen zonnen en even gezwommen. Daarna richting de oceaan gereden . Genoten van de diverse kleuren en tinten blauw zeewater afgewisseld met de rollende witte schuimkoppen die tegen de rotsen beukten.
Dit ruige heuvelachtige berg- en rotslandschap aan de kust wordt – naarmate je wat verder in het binnenland komt - afgewisseld met heuvelachtige weidelandschappen en moerasachtige gebieden met verschillende grassoorten. Een ideaal territorium voor de in Nieuw Zeeland evenzó zeer geliefde nationale steltloper; de Pukeko. Deze donkerblauwe steltloper- met zijn felrode snavel en enorme poten- lijkt op een hoenderachtige en kom je overal tegen. De Maori hebben hem de naam Pukeko gegeven; hier wordt hij ook wel moeras-hen ( swamphen ) genoemd. Ondanks het feit dat deze vogels tegenwoordig in Nieuw-Zeeland geen natuurlijke vijanden meer hebben, zijn ze geenszins van plan om voor jou camera te komen poseren. Eindelijk is het mij vandaag gelukt een vijftal Pukeko’s te fotograferen. Met deze nieuwe aanwinsten groeit mijn verzameling “gevederde vrienden” uit nieuw Zeeland gestaag.
Nadat deze vakantievierende ornitholoog zijn Pukeko’s op bruikbaarheid had gerubriceerd, zijn we naar het vissers-plaatsje Russell, de bakermat van “The Bay of Islands” gereden. In dit deel van “The Far North “ maakten de Europeanen hun opwachting in Nieuw-Zeeland. De regio kent een flinke geschiedenis van geweld en bloedgieten o.a. door de komst van losbandige Europese walvisvaarders die regelmatig met Maori-stammen in gevecht waren. Russell kreeg in die tijd - niet voor niets - de bijnaam : “ Hellegat van de Grote Oceaan “. Toch zullen bezoekers van Russell en Northland onder de indruk raken van de prachtige natuur; witte zandstranden, enorme zandduinen en rotsformaties. Northland vormt een gunstige uitzondering wat betreft de ongereptheid van de natuur, ondanks te toenemende stroom toeristen in dit gebied. De mensen hier zijn erg begaan met hun gebied en doen er alles aan om dit te continueren. Aan de haven eerst maar weer eens een felrode cash-machine gezocht, aangezien de dollars hier je broek uit vliegen. Daarna een koloniaal restaurant aan de haven ( met uitzicht op de baai ) uitgekozen en heerlijk gegeten ( én gedronken ). Tijdens het eten de plannen voor morgen besproken. Het hangt natuurlijk een beetje van het weer af, maar we zijn van plan om – als de weergoden ons goedgezind zijn - naar het uiterste noorden van Nieuw-Zeeland te rijden. Hier, bij Cape Reinga, komen de Tasmanzee en de Grote oceaan bij elkaar. Het schijnt een enorme afstand te zijn, aangezien de laatste 21 kilometer over een onverharde weg gaat. De Tom Tom geeft nu al bijna vier uur reistijd aan. We willen onderweg nl. nog even langs Puketi-forest ( bij Pungaere ) om de eeuwenoude Kauri-reuzen te bewonderen. Er staan bomen die meer dan 1500 jaar oud zijn. Deze omweg kost ons meer dan anderhalf uur omrijden. Ik hoop niet dat dit een nutteloos ommetje gaat worden. Deze zinsnede - een gevleugelde uitspraak van ons neefje Guus na een nutteloos ritje naar kasteel Radboud in Medemblik ( de poorten van het kasteel waren nl. gesloten ) wordt regelmatig door ons gehanteerd. Vannacht ( voor het slapen gaan ) nog even op het terras luisteren of ik bekende geluid en hoor. Ik zou graag nog één keer een échte grote Kiwi willen zien. De Large spotted Kiwi ( die hier voorkomt ) kan wel 56 tot 62 cm groot worden. Misschien moet ik vannacht wederom het genoegen nemen met het gerommel en gestommel van Anita die het toilet opzoekt. That’s a rare bird !
Groetjes ( ondanks de moeizame berichtgeving ) vanuit “ The Bay of Islands “ van Jitze en Anita. In het internet-café zal ik morgen proberen de boel bij te werken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley