Langs Mount Doom naar de top van Mount Ruapehu

In de stoeltjeslift over het zwartgeblakerde land van Mordor - langs Mount Doom - naar de top van Mount Ruapehu.
Vanmorgen werden we al heel vroeg door het zonnetje gewekt. Na een typisch Brits ontbijtje bij onze hostess hier ( in Crossing Lodge in National park ) met toast, jam en yoghurt met vruchten, besloten we naar de top te gaan van Mount Ruapehu. Dit gebied bevat drie –nog actieve - vulkanen: de Ruapehu, Nagauruhu( Mount Doom ) en de Tongariro. Mount Ngauruhoe is niet de hoogste van de drie vulkanen, maar wel de jongste en meest spectaculaire berg ( vanwege de enorme scherpe besneeuwde toppen ) om te zien. De hoogste berg en tevens zwarte onheilspellende, steile en kale berg ernaast is Mount Ngauruhoe ( in de film van Lord of the rings ook wel Mount Doom genoemd. )
Alle drie de vulkanen liggen precies in het midden - van dit centraal op het Noordereiland gelegen Tongariro National Park. Er is een enorme randweg om dit 7600 km2 park heen, waaraan o.a. het dorpje is gesitueerd ( Eruha ) waar onze Lodge ligt. We hebben vanuit onze tuin een magnifiek uit-zicht op álle drie de ( regelmatig nog actieve ) vulkanen. Zelfs vanuit onze slaapkamer kunnen we ze alle drie gadeslaan. Vanaf de rondweg voert er één schitterende weg naar de voet van deze reus-achtige besneeuwde gigant; naar het ski-resort: Whakapapavillage. Dit is het grootste ski-gebied op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland en heeft meer dan 30 stoeltjesliften en pistes. Eén van die stoeltjesliften voert je ( langs Mount Doom ) naar de top van Mount Ruapehu, waar het hoogst-gelegen restaurant van N-Z zich ( op 2020 mtr.) boven zeespiegel zich bevindt.
Met deze stoeltjes lift zijn we ( na een geweldige, spectaculaire klim met de auto niet te vergeten ) helemaal naar de top gegaan. Halverwege de klim moesten we ( vanuit onze stoeltjes-lift ) nog een keertje overstappen ( in een riante bankjes-lift ) en na twintig minuutjes hadden we de sneeuw-grens, watervallen en gletsjers bereikt. Op de gletsjer wat foto’s gemaakt én - naderhand in het restaurant - onder het genot van een kopje koffie/cappuccino van het enorme weidse uitzicht genoten. De ijzige koude( boven op de berg ) was vooral op de weg terug naar beneden goed voelbaar. Met een ijzige wind récht in het gezicht klom de temperatuur met het dalen al snel op tot boven de 18 graden Celsius. Tijdens de nóg snellere afdaling met de auto liep het kwik alras op tot 24 graden. Bij aankomst gistermiddag, van de hostess gehoord, dat er in Turangi , zo’n 45 km ten noorden van het Nationale Park ( vlak bij Lake Taupo ) gevist wordt op o.a. regenboogforel .
In de diverse stroomversnellingen in het riviertje naast dit plaatsje is de brug bij de Tongariro rivier de meest geliefde stek voor vissers ( van over de hele wereld ) vertelde ze. Na een klein uurtje waren we op de plaats van bestemming en hebben een korte wandeling langs de rivier gemaakt en de betreffende brug gezocht. Al snel vonden we een prachtige( houwtjetouwtje ) hangbrug waaraan een waarschuwend bordje hing dat er niet meer dan tien personen tegelijkertijd deze zou mogen betreden. Geweldig !! Over deze wiebelende brug en een korte wandeling door het bos konden we bij de snelstromende rivier komen.
In de verte zagen we al een ( van top tot teen onherkenbaar geklede ) visser tot zijn knieën in het riviertje staan. Met zijn werphengel ( mét vlieg ) maakte hij woeste bewegingen om het lichtgewicht insect op de juiste plek in de rivier te krijgen. Al snel haalde hij een regenboogforel van méér dan 50 cm boven water én kwam ( met de vangst ) trots naar ons toe om hem te showen. Samen met Anita en de - naar zuurstof happende vis - wilde hij wél op de foto. Hij vertelde honderduit over zijn hobby en adviseerde ons de komende dagen ( als we in Rotarua zijn ) óók naar het plaatsje Leigh te gaan. Daar woont zijn dochter en kunnen we - in de rivier - ( ik lieg niet ) tussen de vissen zwemmen………
Naderhand vervolgden we onze weg naar Omori en Pukawa ; twee hele kleine plaatsjes aan de Zuidwestkust van Lake Taupo. In de baai, nog geen half uur liggen zonnen én ( vanwege de brandende hitte ) de airco in de auto opgezocht en ( in de schaduw ) aan een restaurantje aan het meer gezeten. Daar heerlijk en tóch nog uitgebreid gegeten, ondanks dat we té laat waren ( vijf over drie ’s middags ) én de keuken juist was gesloten . Wedges met gesmolten kaas /ham, geklopte room en garlic bread was alles wat ze ons konden bieden; maar dit smaakte ons bijzonder goed. Aan het einde van de middag met de auto terug gereden naar het Nationale Park en bij de plaatselijke benzinepomp inkopen gedaan voor de komende twee dagen. ( in de wijde omgeving zijn namelijk geen behoorlijke winkels/supermarkten te vinden en hebben benzinestations en bars/restaurants in reservaten deze taken over genomen.
Gisteravond – via internet – een ruim drie uur durende toer geboekt door Hobbiton ( Hobbitland) In Matamata ( in de omgeving van Rotarua ) waar we over enkele dagen zitten, zijn de shires van Middle Earth voor ons goed bereikbaar. In dit immense land moet je écht goed plannen waar je heen wilt die dag, want de afstanden zijn enorm. En, aangezien het hier óók vakantie is, en je ruim van tevoren dit soort excursies moet boeken, zijn we 9 januari de hele dag in Hobbitland. Naast een anderhalf uur durend bezoek aan de shires, komen we ook in het aardtrollen bos, in het café en krijgen verschillende film-locaties te zien. De plannen voor morgen zijn nog onduidelijk. Aanvankelijk wilden we naar Napier, maar dat is een reis ( om Lake Taupo door de bergen ) van meer dan 3 uur…….. én nog terug. Ik denk dat we maar eens lekker aan een meertje gaan liggen……. Vandaag begint óók school weer. Voor de kids en collega’s wat leuks uit N-Z op de kop getikt. Nog twee weekjes…… time flies !
Alle “ followers “ lezers van onze reisverslagen bedankt voor alle reacties. Het gaat ons nóg steeds goed in Nieuw-Zeeland ; we vermaken ons prima en nóg dagelijks gaan de ruitenwissers in de auto – regelmatig aan als we de bocht om gaan, draaien we álle wc-deuren steevast te verkeerde kant op en is de warmwaterkraan van de douche dagelijks een verrassing. De koffie plunger beginnen we redelijk onder de knie te krijgen en links rijden valt reuze-mee. Voor de rest gaat alles prima……….. wij hebben hier ook volle maan ( aan de andere kant ) en zien ’s nachts sterren die we nog nooit hebben gezien.
We maken hier lange dagen en slapen ( als gevolg daarvan denk ik ) uitstekend . Groetjes en een dikke kus aan familie, kennissen en vrienden . Jitze en Anita.