Over de Lewis pass naar Kaikoura

Vandaag, tweede Kerstdag ( Boxing-day in Nieuw Zeeland ) extra vroeg opgestaan ( 7 uur ) om de flinke bergrit van de Westkust ( Greymouth ) naar de Oostkust ( Kaikura ) te maken. Slechts 16 graden gaf vanmorgen de thermometer aan in ons huisje Bach on the Beach ( zo’n 16 km ten noorden van Greymouth). De bergen achter ons hielden de loodzware grijze onheilspellende wolken waarschijnlijk nog wel weken vast.
Om even over acht konden we daadwerkelijk vertrekken. De Tom Tom gaf aan dat we bijna 6 uur voor deze bergachtige route ( via Highway 7 ) mochten uittrekken. Via Ikamatua, Reefton, naar Spring Junction hoog in de bergen. Daar even koffie gedronken, aangezien deze ritjes toch wel aardig wat concentratie van de chauffeur vergen. Via Maruia Spring over de Lewis Pass met veelvuldige wegversmallingen ( écht een aanrader voor onze buurvrouw Jolanda Jong om je zenuwen in bedwang te leren houden of om van je hoogtevrees af te komen ) naar Harmer Springs.
Opnieuw verschillende Nationale Parken doorkruist met indrukwekkende en imposante land-schappen, schitterende door eeuwenoude bossen omzoomde kobaltblauwe meren, beekjes, stroomversnellingen, met beemdgras begroeide bekkens en hellingen, steile onbegroeide kalsteenformaties en rustieke met Holsteiner koeien gevulde Hollandse weidelandschappen zijn we ( van de Westkust naar de Oostkust ) allemaal gepasseerd. Teveel eigenlijk om goed te beschrijven. Woorden schieten tekort; zélfs met camera kun je dit schitterende landschap niet goed “ vangen “.
Na élke berg of bocht word je een nieuw landschap voorgetoverd. De afwisseling van vegetatie hier in Nieuw Zeeland is enorm. Het laatste stuk ( zo’n 80 km binnendoor ) via het Puketeraki-gebergte naar Kaikoura. De thermometer was onderhand opgelopen tot 30 graden. Een strakblauwe lucht lachte ons tegemoet. Boven de majestueuze bergen in het westen een lange sliert witte wolken van Zuid naar Noord; Aotearoa.
Aangezien ons reisbureau allerlei niet alledaagse, maar ongewone boekingen in onze reis heeft verwerkt; hadden wij wel verwacht dat onze Lodge niet in Kaikoura zou bevinden. Dit super toeristische stadje reden wij snel voorbij, want zo’n 15 km ten noorden hiervan ( in Hapuku ) zou ons hemelse paradijsje ( de komende drie nachten ) zich bevinden. Na alle reisbeschrijvingen nog eens goed doorgenomen te hebben, belandden we uiteindelijk aan de kust op een zeer ongeëffend terrein. De talloze zeer gehavende caravans in dit ruige onherbergzame duingebied deden ons al vlot vermoeden dat we onze reisbescheiden nogmaals ( maar nu beter ) moesten bestuderen.
De laatste afslag hadden we dús moeten passeren …… Al snel waren we op de plaats van bestemming en een zeer enthousiaste hostess vertelde ons waar we de komende 3 nachten mogen gaan bivakkeren.
Op een rots – met direct uitzicht – over de rimpelloze oceaan kregen wij het mooiste huisje van het resort : Oceanview. Voor de zoveelste keer deze reis vallen wij weer met ons neus in de boter.
Morgen naar Kaikoura . Het wordt wederom een spannend dagje want we gaan de oceaan op om walvissen en dolfijnen te spotten. Aangezien het water voor de kust heel diep is én de warme en koude oceaanstromingen hier voor de kust van Kaikoura bij elkaar komen ( waardoor voedsel naar het oppervlakte wordt gedreven) is het rijke zeeleven hier snel verklaard. De topattractie zijn potvissen, orka’s en de acrobatisch donker-gestreepte dolfijnen ( tuimelaars ) . Ook komen hier verschillende soorten albatrossen voor. Maar daarover morgen meer……
Wederom veel liefs van Jitze en Anita, nog een Merry X-mas and a Happy New Year